Joanna Kałużny

Mykoplazmy to mikroskopijne bakterie pozbawione ścian komórkowych, które stanowią istotne wyzwanie dla hodowców drobiu. Jedną z najbardziej dotkliwych chorób wywoływanych przez te patogeny jest mykoplazmoza, związana głównie z konsekwencjami dla produkcji drobiarskiej. W niniejszym artykule dokładniej przyjrzymy się mykoplazmozie, omawiając szczegóły dotyczące rozwoju choroby, jej objawów, metod leczenia i kompleksowych strategii zapobiegawczych.

Ptasia grypa (Influenza ptaków) to choroba zakaźna, która kojarzona jest przede wszystkim z chorobą drobiu najmniej odpornego na patogeny tej infekcji. Ptasia grypa to poważne zagrożenie dla hodowców drobiu, które powoduje ogromne straty ekonomiczne na fermach dotkniętych wirusem. Wpływa to również na sytuację ekonomiczną branży drobiarskiej oraz wzrost cen mięsa. Wirus ptasiej grypy jest jednym z najlepiej rozpoznanych wirusów, ponieważ rozpoznano już kilkanaście podtypów (N i H) oraz około 140 szczepów. Do najgroźniejszych zalicza się szczepy H5 i H7 o dużej patogeniczności, które skutkują wysoką śmiertelnością u drobiu hodowlanego.

Wirus ptasiej grypy może bytować w zbiornikach wodnych, w których przebywa zakażone ptactwo. Influenza drobiu w optymalnych warunkach ( temperaturze 22 ⁰C) zachowuje właściwości zakaźne nawet przez 30 dni. Natomiast patogeny giną dopiero w 70 ⁰C, na przykład w trakcie gotowania lub pieczenia.

Ze względu na, to że ptasia grypa może przenieść się również na inne gatunki zwierząt oraz na ludzi. Ptasia grypa zaliczana jest do grupy zoonoz, czyli do grupy chorób odzwierzęcych. Badacze wyróżniają aż 4 typy antygenowe wirusa ptasiej grypy:

• Typ A - prowadzi do zakażenia ptactwa, zwierząt domowych i ludzi.
• Typ B - występuje głównie u ludzi,
• Typ C - również dotyczy u ludzi oraz świń,
• Typ D - ten typ występuje u bydła oraz czasami u świń.

Największy potencjał epidemiologiczny ma Typ A i B, które stanowią największe niebezpieczeństwo zarówno dla zwierząt jak i ludzi.

Kokcydioza to choroba drobiu wywołana przez pasożytnicze pierwotniaki z rodzaju Eimeria. Stanowi poważne wyzwanie dla hodowców kur, mając negatywny wpływ na efektywność hodowli. Choroba ta dotyka najczęściej kur utrzymywanych w chowie ściółkowym, ale może się nią również zarazić każdy gatunek drobiu domowego. Kokcydioza przyczynia się do pogorszenia produktywności hodowli, powodując tym samym straty finansowe. Dodatkowo choroba ta w znacznym stopniu oddziałuje na zahamowaniu przyrostów dziennych kur i może również stwarzać problemy wiążące się z nieśnością jaj. Kokcydioza u starszych osobników może przebiec bezobjawowo, ale nieleczona choroba powoduje śmierć całego stada wykluczając ptaki, które nabrały na nią odporności.

Hodowla zwierząt gospodarskich to nie tylko karmienie i zapewniania odpowiednich warunków bytowych, ale również odpowiednia profilaktyka i walka z wieloma chorobami stada. Spore znaczenie w trakcie prowadzenia hodowli odgrywa również wiedza i doświadczenie hodowcy, które pomogą zauważyć zmiany w wyglądzie i zachowaniu zwierząt i bezzwłocznie skonsultować się ze specjalistą, aby ustrzec swoje stado przed chorobami powodującymi spadek produktywności stada. Warto wiedzieć jak przestrzec się przed wieloma infekcjami, dlatego w tym obszernym artykule zgłębimy wszelkie aspekty związane z kokcydialnym zakażeniem u kur, obejmując źródła zakażenia, czynniki sprzyjające rozwojowi choroby, objawy, metody diagnozy, skuteczne leczenie, oraz kluczowe strategie profilaktyki.

Robaki to odwieczny problem każdego właściciela zwierząt i hodowców. Te uporczywie powracające pasożyty nie tylko strasznie szkodzą naszym zwierzętom, ale również w znaczny sposób uprzykrzają życie hodowców, którzy nieustannie muszą chronić przed nimi swoje stada. Nie można ukryć, że kluczowym elementem walki z robakami jest regularne odrobaczanie stada, które znacznie pomaga w zapobieganiu przed licznymi chorobami.

Kury mogą zarazić się robakami na wiele sposobów, ale głównym z nich jest zjadanie przez nie dżdżownic i ślimaków, które przenoszą larwy i jaja wielu pasożytów. Z znajdujących się w układzie pokarmowych jaj wykluwają się robaki, które się rozmnażają i w późniejszym etapie są wydalane przez kurę na zewnątrz, powodując tym samym kolejne zarażenia pasożytami w stadzie. Jaja pasożytów możemy znaleźć również w glebie, ściółce, wodzie, gniazdach i paszy, co sprawia, że ryzyko zarażenia znacznie wzrasta. Warto pamiętać, że najbardziej narażone są pisklęta, które jeszcze nie mają takiej odporności jak dorosłe i starsze osobniki.

Tak jak każde inne zwierzęta, kury również są podatne na infekcje pasożytami. Odpowiednie środki profilaktyczne, rozpoznawanie objawów oraz skuteczne leczenie są kluczowe dla utrzymania zdrowia i dobrej kondycji drobiu. W poniższym artykule omówimy, jak poznać, jakie pasożyty mogą występować u kur, jak zapobiegać zakażeniom, jak skutecznie leczyć oraz jak dbać o higienę kurnika.

Wszoły u kur potocznie nazywane przez hodowców wszami kurzymi, stanowią powszechny problem wśród hodowców drobiu, wymagając skutecznych działań w celu ochrony zdrowia i dobrostanu ptaków. W tym obszernym przewodniku przyjrzymy się szczegółowo wszom kurzym, rozpoczynając od ich budowy i cyklu życiowego, a kończąc na zróżnicowanych metodach zwalczania tego uciążliwego pasożyta.

Wszoły, znane także jako Mallophaga, to bezskrzydłe owady pasożytnicze, przystosowane są do pasożytniczego trybu życia. Bytują one na skórze i sierści zwierząt zarówno na ptakach, jak i na ssakach. Wszy kurze nie pasożytują na człowieku. Pasożyty te najczęściej spotykane są przez hodowców drobiu, ponieważ owady te upodobały sobie w szczególności drób. Dość często wszoły nazywane są piórojadami i sierściojadami.

Długość ich ciała waha się od 0,35 do 10 mm, są grzbietowo-brzusznie spłaszczone, wydłużone lub owalne i pokryte włoskami oskórkowymi. Posiadają one dość dużą i szeroką głowę, małe oczy i aparat gębowy, którym pobierają kęsy piór, naskórka i płynów ustrojowych. Odnóża wszoł zakończone są jednym lub dwoma pazurkami, które służą do podtrzymywania się na żywicielu. Warto pamiętać, że dorosłe pasożyty są szare, żółte lub czarne.

Wszy pasożytują na ptakach, żywiąc się piórami, komórkami naskórka i krwią. Cykl życiowy wszoła obejmuje stadium jaja (gnidy), nimfy i osobniki dorosłe. Pomimo swoich niewielkich rozmiarów, wszoły mogą znacząco wpływać na zdrowie ptaków i ogólną wydajność hodowli drobiu.

Zima to trudny czas dla kur, które muszą zmierzyć się z mrozem i zmniejszoną ilością naturalnego światła. Jak zatem zadbać o ich zdrowie i produktywność w tym wymagającym okresie? Warto skupić się na kilku kluczowych aspektach, takich jak odpowiednie żywienie, zapewnienie ciepła w kurniku, suplementacja witaminami oraz stosowanie naturalnych składników wspomagających.